Aan
het einde van mijn puberteit, toen ik een jaar of zeventien was,
hield ik wel van een discussie en kon behoorlijk fel worden als
mensen iets zeiden waar ik het niet mee eens was. Ik was in die tijd
uitgesproken in mijn meningen. In de jaren daarna werd dat steeds
minder, tot ik de gemoedelijke koningin van de middenweg werd die ik
nu ben. Ik zit nog steeds niet snel om woorden verlegen, maar ik
geloof niet in absolute waarheden en uitersten en bekijk een zaak dus
gewoonlijk van vele kanten.
Felle vrouw op praatstoel
Toch is er iets waar ik vandaag de dag nog uitgesproken en fel over kan worden, en dat is hoe er in het huidige onderwijssysteem naar kinderen wordt gekeken. De overmatige focus op cognitieve vaardigheden is iets waar ik op tegen ben, link van kan worden en direct op mijn praatstoel zit als het onderwerp die richting op gaat. Aangezien dit blogbericht gaat over de fouten die mijns inziens worden gemaakt door deze eenzijdige benadering, bent u bij deze Gewaarschuwd.
Het is niet overdreven om te stellen dat het overgrote deel van de focus in het onderwijs, zowel op basisschool als voortgezet onderwijs ligt op wat kinderen dienen te weten. Onder het mom van 'de kenniseconomie' zijn er soms desastreuze beslissingen gemaakt en bekijkt men over het algemeen de zaken totaal verkeerd.
Felle vrouw op praatstoel
Toch is er iets waar ik vandaag de dag nog uitgesproken en fel over kan worden, en dat is hoe er in het huidige onderwijssysteem naar kinderen wordt gekeken. De overmatige focus op cognitieve vaardigheden is iets waar ik op tegen ben, link van kan worden en direct op mijn praatstoel zit als het onderwerp die richting op gaat. Aangezien dit blogbericht gaat over de fouten die mijns inziens worden gemaakt door deze eenzijdige benadering, bent u bij deze Gewaarschuwd.
Het is niet overdreven om te stellen dat het overgrote deel van de focus in het onderwijs, zowel op basisschool als voortgezet onderwijs ligt op wat kinderen dienen te weten. Onder het mom van 'de kenniseconomie' zijn er soms desastreuze beslissingen gemaakt en bekijkt men over het algemeen de zaken totaal verkeerd.
Hersenen
op benen
Ik
ben er met heel mijn hart en ziel van overtuigd dat een mens uit meer
bestaat dan alleen een hoofd. Maar dat ben ik, hè? Er staat boven
dit blog dat je mijn eigenwijze mening er gratis bij krijgt. Nou hier
is 'ie. Ik geloof dat wij als menselijk ras meer zijn dan een stel
hersenen met benen. Kom bij mij bijvoorbeeld niet aan met verhalen
dat liefde niet meer zou zijn dan de optelsom van maatschappelijke
patronen en feromonen. Dat zijn praatjes waar ik niets mee kan. Ik
zal verder niet ingaan op deze filosofische kwestie, maar dan weten
jullie even – voor zover het na tig blogjes nog niet duidelijk was-
wat voor vlees jullie in de kuip hebben met mij.
Wat
voor achterstanden dan?
Ik
geloof dus dat we geen rondwandelende hersenen zijn. Toch lijkt het
of onderwijsbeleidsmakers wel die mening zijn toegedaan. Dat is
namelijk hoe kinderen in ons huidige onderwijssysteem worden
behandeld: als rondwandelende hersenen. Voorbeeld? Ik ageerde al eens
tegen het feit dat kinderen tegenwoordig veel te vroeg dingen moeten
doen. Dat er zaken van hen verwacht worden die ze biologisch helemaal
nog niet kunnen. In datzelfde blogbericht, van zoveel maand, vertelde
ik dat kinderen nu al eerder leren schrijven, lezen en rekenen dan
vroeger. Het hele plan om kinderen eerder naar school te laten gaan
was om achterstanden tegen te gaan. Maar over wat voor achterstanden
hebben we het dan? Over achterstanden op het gebied van sociale
vaardigheden? Creativiteit? Hechten met ouders, familie of
anderszins? Achterstanden op het gebied van spelen? Dromen?
Fantaseren? Neen. Achterstanden op het gebied van taal en rekenen.
Want dat is immers waar alles om draait. Het hoofd. De hersenen op
beentjes.
(volgende
keer het tweede deel. En hou je maar vast, want dan begint mijn echte
rant pas)
Ik ben het helemaal met je eens maar dat wist je al. Heb zin om morgen deel twee te lezen!
BeantwoordenVerwijderen