Juf Jolanda en de burn-out: na de vakantie

Zo is het alweer de tweede week na de de zomervakantie. Voor mij was de zomervakantie best intensief. Herstellende van een burn-out een druk gezin met een kind dat extra aandacht nodig heeft 24 uur per dag om je heen hebben, betekent veel geluiden, veel prikkels. Tegelijkertijd voelde ik me wat werk betreft weer sterker, ik heb af en toe wat gedaan aan voorbereiden van bijles, leesboekjes bij elkaar zoeken, extra oefeningen maken etc, terwijl ik me - in ons 'huisje' in het bos- wel ontspannen voelde. 

Bron: Pixabay.com

Al met al had ik er behoorlijk zin in om weer aan de slag te gaan. Ook om te kijken hoe het gaat: alweer 80% werken, direct vanaf het begin. In juli voelde het nog als iets teveel, zou dat nu weer zo zijn? Na maar een week werken kan ik daar nog niets over zeggen, maar ik kan wel iets zeggen over de voorbereidingen om gezond aan het werk te gaan. Want ook dat deed ik deze zomervakantie. 

In de maanden dat ik voornamelijk thuis was heb ik gelezen (gestudeerd eigenlijk meer) in De Weg van Zelfcompassie van David Dewulf. Ik deed deze zelfcompassietraining door de oefeningen te doen, de meditaties, aantekeningen te maken, te reflecteren op wat ik deed en dit alles vervolgens te bespreken met mijn psycholoog. Dit hielp mij heel goed bij het helpen begrijpen hoe ik een burn-out had kunnen krijgen en wat er mogelijk is om te zorgen dat ik weer gezond word (en blijf). Ik had de training medio april afgerond en het was mijn bedoeling om een plan te maken om een en ander levend te houden. Maar zoals dat gaat nam mijn reïntegratie zoveel van mijn tijd en energie in beslag dat dat er niet meer van kwam. Daar ben ik deze zomer dus mee bezig geweest. Niet een groot ambitieus plan, waarbij ik van alles 'moet', maar een vaste weekopzet, waarvan het mijn intentie is om mij er aan te houden zonder hierbij druk te voelen. Ik noem het mijn zelfzorgplan, ik moet immers leren om beter voor mezelf te zorgen. Daarnaast las ik het door velen bejubelde boek van Tony Crabbe: Nooit Meer Te Druk, maar hoewel ik daar ook een paar mooie dingen uit heb kunnen noteren was het teveel op het bedrijfsleven gericht en met name te Amerikaans geschreven voor mijn smaak (Het stimuleren van zgn. happy attacks? Neen, dank u. Ik ben Fries.)

Voor de vakantie heb ik op mijn werk laten weten voortaan op vier dagen beschikbaar te zijn voor werk. Ik werkte altijd zes dagdelen verspreid over drie dagen; dinsdag, woensdag en donderdag. Dit grote werkcluster waren lange dagen waarbij ik eigenlijk nauwelijks tot geen rust ervoer. Vrijdag was wel mijn vrije dag maar school-, lesgeef-, en leerlingzaken speelden nog zo door mijn hoofd dat ik vaak pas zaterdagavond laat voelde dat mijn hoofd weer wat leger werd. En op maandag ging ik weer bezig met zaken voorbereiden en geef ik bovendien bijles aan huis. Effectief had ik dus alleen zondag om echt te kunnen ontspannen, maar omdat dit het enige moment was waarop ik tijd en ruimte in mijn hoofd had om iets te doen, werd dit ook een dag waarop ik van alles moest; ontspannen, knutselen, schrijven, iets met het gezin, uitgebreid ontbijten, gezond eten preppen, koken, bakken, breien, haken, alles moest in deze dag. Dus werd de enige dag waarop ik in mijn hoofd vrij was ook een dag waarin het nooit genoeg was. Weg rust, weg ontspanning, altijd stress. 

Inmiddels heb ik geleerd dat één groot blok activiteit midden in de week voor mij zoveel prikkels oplevert dat vier dagen vrij niet genoeg is om daar helemaal van te herstellen. Werkt niet voor mij. En minder werken is financieel geen optie. Dus bedacht ik de constructie waarop ik nog steeds zes dagdelen werk, maar nu verdeeld over vier dagen. In plaats van drie lange dagen achter elkaar werk ik nu een korte middag, een lange dag, een middag en een lange dag. Da's wel meer reistijd, maar ook meer rust tussendoor. Door op maandag een middag te werken heb ik een vrije woensdagochtend gecreëerd, waardoor mijn hoofd op donderdagavond hopelijk minder vol zit. 

In mijn zelfzorgplan heb ik de intentie genoteerd om elke avond voor ik ga slapen in bed tien dingen te bedenken waar ik dankbaar voor of trots op ben. Om dit te oefenen heb ik de laatste weken van de vakantie elke dag alles opgeschreven wat ik heb gedaan. Dit om mijn focus te verleggen van wat ik allemaal wil doen (of had willen doen) naar wat ik al bereikt heb. Van to do lijstje naar have done lijstje. 

In mijn vaste weekopzet heb ik de zaterdag in principe gereserveerd voor schrijven. Twee uurtjes per week, meer zit er momenteel niet in, maar is beter dan niets. Schrijven maakt me erg blij, dus ik wil dit graag blijven doen. Op zondag wil ik een van de fijne meditaties uit het zelfcompassie boek doen, twintig tot dertig minuten voor mezelf, om echt even tot rust te komen. Op mijn vrije maandagochtend wil ik graag twintig minuten yoga doen, en de rest laat ik helemaal vrij. Geen afspraken, geen doelen, geen dingen die 'moeten', maar helemaal niets. Gewoon de ochtend laten gebeuren. Op dinsdag, mijn eerste lange werkdag, wil ik de ochtend beginnen, in bed, door twee minuten een compassievol mantra uit te spreken. Zelfs op een lange drukke dag is er ruimte voor twee minuten en soms kan zo'n moment van zelfcompassie het verschil maken, bijvoorbeeld wat haast wegnemen. Heel gezond! Op woensdagochtend, mijn tweede vrije ochtend wil ik, als de kinderen naar school zijn, twintig minuten dansen. Gedachtevrij, meditatief dansen. Ik deed dat ooit elke dag, maar de laatste paar jaar nog nauwelijks. En dat terwijl mijn lijf en mijn hoofd er zo blij van worden! En twintig minuten, dat is gewoon goed te doen. Zeker op een ochtend die ik net als maandag voor de rest vrij wil houden. Op donderdag begin ik net als dinsdag met een vriendelijk mantra om mezelf te helpen rustig aan de lange dag te beginnen, en in de namiddag wil ik een uur nemen om al mijn spullen voor de volgende week klaar te leggen, en een heldere lijst te maken met klussen die ik die week moet doen (Die ADD, en moeite met organiseren, weet u nog?). Dit moet helpen om het werk vervolgens op school te laten en op vrijdag echt vrij te zijn. Die vrijdag laat ik ook zoveel mogelijk vrij, het enige dat ik wil doen is elke vrijdag even twintig minuten mijn aantekeningen bij de zelfcompassietraining en het Nooit Meer Te Druk boek te lezen. Een wekelijks onderhoudsbeurtje, zeg maar. 

Op deze manier hoop ik het werk goed te kunnen blijven doen, terwijl ik me voor de rest zoveel mogelijk richt op verder herstel. Het is het idee om in oktober weer honderd procent te gaan werken. Of dat gaat lukken gaan de komende paar weken blijken. Ik doe in elk geval mijn best. Maar ook weer niet teveel. Beetje van het een, beetje van het ander. 

Gewoon tevreden zijn, weet je. (Bron: Pixabay.com)