Weet
je waar ik als docent veel van heb geleerd? Rijles. Ik heb een goede
opleiding gehad en na mijn studie diverse nascholingen,
bijscholingen, cursussen, studie(mid)dagen, ontwikkelgroepen en
workshops. En waar ik het meeste van heb geleerd, is het volgen van
rijles. Raar? Misschien. Maar het is echt zo.
Ik moet er
misschien een paar dingen bij vertellen. Als eerste zijn die
rijlessen vrij recent. Op mijn 37e ben ik begonnen met mijn eerste
rijlessen en nu rond mijn 39e, heb ik nog steeds mijn rijbewijs niet behaald. Dat is gelijk het tweede: ik was er niet heel goed in.
Bijzonder verrotte beroerd, om precies te zijn. Nu is het zo dat ik
in mijn eigen schoolcarrière in weinig dingen echt slecht was. In
techniek in de brugklas en vooral gym was ik een kneusje, dat klopt,
maar dat waren uitzonderingen. Ik ben altijd een goede leerling
geweest. Ik haalde niet altijd de beste cijfers, maar dat was meer
een kwestie van met andere zaken bezig zijn. Het leren zelf ging mij
verbazend goed af. Behalve wiskunde, die was ik nog vergeten.
Wiskunde daar kreeg ik -letterlijk- elke les knallende koppijn van.
Alsof er verbindingen in mijn hersenen niet werkten en er
kortsluiting ontstond als ik probeerde het te begrijpen. Maar voor de
rest heb ik nooit veel moeite gehad om iets te leren, te begrijpen of
te kennen en te kunnen. Leren breien en haken was misschien even wat
gepruts, maar ook dat had ik al op jonge leeftijd in de vingers.
Hoe anders
was dat toen ik met rijles begon... Ik kon er geen bal van! Mijn
instructeur zei zo'n twee keer per les dat autorijden voor doeners is
en niet voor denkers, maar ik ben een denker, en geen doener. Nou
daar ga je dus.
Voor de
allereerste keer
Wat ik er dan als juf van geleerd heb? Ik heb voor het eerst in mijn leven gemerkt hoe ontzettend naar het is als je iets niet kunt. Dat je wel wilt, maar het zo moeilijk vind en keer op keer op keer probeert en het toch niet lukt. Ook al doe je heel erg je best. Hoe gefrustreerd en verdrietig en boos je hiervan kunt worden. Hoe je je aangetast kan voelen in je eigenwaarde als het alsmaar niet lukt. Dat wist ik niet. Niet echt. Nu heb ik het aan den lijve ervaren en ik begrijp mijn zwakke leerlingen op een andere manier dan hiervoor. Ik weet niet of ik er een betere docent door wordt, maar ik snap ze wel beter.
Wat ik er dan als juf van geleerd heb? Ik heb voor het eerst in mijn leven gemerkt hoe ontzettend naar het is als je iets niet kunt. Dat je wel wilt, maar het zo moeilijk vind en keer op keer op keer probeert en het toch niet lukt. Ook al doe je heel erg je best. Hoe gefrustreerd en verdrietig en boos je hiervan kunt worden. Hoe je je aangetast kan voelen in je eigenwaarde als het alsmaar niet lukt. Dat wist ik niet. Niet echt. Nu heb ik het aan den lijve ervaren en ik begrijp mijn zwakke leerlingen op een andere manier dan hiervoor. Ik weet niet of ik er een betere docent door wordt, maar ik snap ze wel beter.
(wegens iets te lang stuk heb ik besloten om dit blog op te knippen in twee stukken, volgende keer het vervolg!)
Hm, leren autorijden hangt of staat met de instructeur. Dat is trouwens met heel veel opleidingen het geval. Je hebt goeie en je hebt minder goeie tot gewoon erge slechte. Hetzelfde geldt voor dokters en slagers, hoor.
BeantwoordenVerwijderenHet is wel erg kort door de bocht om de mensheid die wil gaan autorijden in doeners en denkers te verdelen. Ik heb 45 jaar mijn rijbewijs. Eerst een absoluut waardeloze instructeur, toen een wat betere, maar ik zakte twee maal in Rotterdam. Daarna ben ik een poosje gestopt en toen weer opnieuw begonnen bij een andere instructeur in Dordrecht. Na een paar lessen gingen we het afrijden al aanvragen en bingo, ik was met lof geslaagd.
Ik ben inmiddels ook tijdelijk gestopt, was te gedemotiveerd. Ik hoop over een tijd weer te beginnen en dan net als jij wel het rijbewijs te behalen. En dat indelen in doeners en denkers, geloof ik ook niet zo in, hoor, maar het was de lijfspreuk van mijn instructeur. Die inderdaad niet zo heel best was. Aankomende donderdag vertel ik daar nog meer over, want het was echt niet leuk. Dank voor je reactie, Wieneke!
VerwijderenOok ik was geen talent en ik heb denk ik zo'n 75 rijlessen gehad voor ik de vierde keer afrijden slaagde. Ik vond er ook nog eens niks aan maar uiteindelijk heb ik het wel gehaald. Omdat mijn instructeur zei dat hij zeker wist dat ik het wel kon. Geduld en tijd en zelfvertrouwen. En heel veel geld. Nu, na tien jaar niet gereden te hebben, rijd ik weer. Het gaat best goed! :-) XXX XXX Tam
BeantwoordenVerwijderen