Ik
kan er geen genoeg van krijgen, vertellen over de leerlingen die mij
zijn bij gebleven. Natuurlijk zie ik in al mijn leerlingen wel iets
bijzonders, maar af en toe heb je iemand in de klas die opvalt. Dat
kan in negatieve zin, maar soms ook omdat ze een bijzonder talent
hebben.
Muziek
In
mijn tijd op een reguliere school gaf ik les aan een heel serieuze
jongen. Vriendelijk, beleefd, welopgevoed, hij had iets dat ik niet
vaak zag. Ik kon mijn vinger er niet op leggen, tot hij eens na de
les bleef kletsen en vertelde dat hij cello speelde. Niet gewoon voor
de lol, maar intensief en met alle inzet die hij in zich had. En dat
was behoorlijk wat! Naast zijn schoolwerk, waar hij ook met
toewijding aan werkte, studeerde hij uren per dag. Geboren in een
muzikale familie was dit voor hem heel gewoon. Behalve toegewijd was
hij ook gezegend met een – althans in mijn ondeskundige inschatting
– uitzonderlijk talent. Hij was dan ook uitgekozen om – al op
zijn zevende!- te beginnen met een vooropleiding voor het
conservatorium. Hij deed aan diverse concours mee en won ze vaak ook
nog. Eenmaal heb ik hem horen spelen, tijdens de muziekavond op deze
school. Ik was ontroerd door zijn muzikaliteit die avond, en de
overgave waarmee hij speelde. Ik hou tegenwoordig af en toe radio
vier in de gaten en het zou mij niets verbazen als ik zijn naam daar
nog eens ga tegen komen. Hij timmert momenteel succesvol aan de weg
en ik gun het hem van harte. Als je vanaf je zevende al weet wat je
wilt en daar zo mee bezig bent, dan vind je niet direct aansluiting
bij leeftijdsgenoten. Ik heb geprobeerd om daar oog voor te hebben,
maar vermoed dat zijn middelbare schooltijd soms niet makkelijk
geweest zal zijn.
Sport
Op
dezelfde school zaten ook andere talenten. Zo waren er de sportleerlingen, kinderen die soms minder lang naar school hoefden om (op hoog niveau) trainingen te volgen. Ik heb een aantal jeugdtalenten van FC
Groningen in de klas gehad, iemand die prijzen won bij concours
hippique en recent, op mijn huidige school, een roeikampioen.
Allemaal totaal andere mensen. Zo waren de voetballers vol bravoure,
soms tegen het brutale aan. Tot hun cijfers steeds lager werden en ze
van hun trainer pas weer volledig mee mochten doen als hun schoolwerk
ook in orde was. De paardenleerling was altijd bezig met hoe het
beter kon, zowel in de sport als op school. Niet snel tevreden. En de
roeier? Ken je die Ierse roeiers, die bij de Olympische Spelen in
Australië tijdens de interviews na hun overwinningen zo heerlijk
nuchter en vol droge humor waren? Zo is mijn leerling ook. Een echte
kanjer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten