Bijzondere leerlingen VI

Het was mijn bedoeling om dit jaar niet vaker dan vijf keer een stukje te schrijven over bijzondere leerlingen die ik had. En aan aan dat quotum zit ik nu.

Maar toen bedacht ik ineens dat ik iemand nog vergeten was. Dus ik breek gewoon mijn eigen regels (iemand moet het immers doen. En ik ben best recalcitrant bij tijden) en schrijf een nieuw bijzondere leerlingen stuk. Zo!

Moeilijke start


De klas waar deze leerling in zat was op zich ook bijzonder. Ik had namelijk niet eerder een derde klas vmbo-t gehad, nooit een vierde klas van welk niveau dan ook, en had evenmin een eindexamen begeleid of een combinatieklas gedraaid. Dat moest ik nu allemaal wel. Zonder materiaal op school, zonder overdracht en überhaupt zonder al teveel begeleiding startte ik op deze school met zeven klassen, waaronder deze; een combinatie drie/ vier vmbo-t, waarvan alle leerlingen in de paar jaar dat ze op school hadden gezeten ongeveer anderhalf jaar Engels hadden gehad. Ziekte en uitval van docenten, je kent het. Daarmee mocht ik dus aan de slag. Had ik al verteld dat ik mijn studie nog niet had afgerond toen ik hier begon?




Het was dus pittig zo al met al, maar omdat het examen eraan kwam voelden de leerlingen de noodzaak van aan de slag gaan wel. Het was een drukke en rumoerige klas, maar ik deed mijn best, omdat ik wilde dat zoveel mogelijk zouden slagen (alvast een spoiler: dat gebeurde ook.) In de klas waren een behoorlijk aantal mensen met een nogal prominent aanwezige persoonlijkheid en een daarvan was het meisje waar ik het vandaag over wil hebben.

Prachtige jonge vrouw


Per saldo hoorde zij helemaal niet thuis in deze klas. Dat wil zeggen, ze voelde zich er thuis en was er welkom, maar ze was een stuk intelligenter dan haar klasgenoten. Ze had met gemak de havo kunnen doen, maar dat wilde ze niet. Ze had ook een stuk bagage. Ze was namelijk per ongeluk ooit geboren als jongetje en dat blijkt een behoorlijke handicap als je je op en top meisje voelt. Zeker als de puberteit dan aanbreekt gebeuren er dingen met je lijf die absoluut niet stroken met wat er aan de binnenkant gebeurt. Nu is die puberteit voor weinig mensen direct prettig, maar in zo'n situatie is het helemaal goed naar, en mijn leerling had dan ook flink met zichzelf in de knoei gezeten. 

Nu was ze weer op school, na een periode van afwezigheid, als het meisje dat ze was. Iedereen in de klas accepteerde dit en ik heb haar nooit anders ervaren dan hoe ze was; een prachtige jonge vrouw.

Onder je niveau werken


Zoals gezegd was ze behoorlijk aanwezig: soms een beetje luidruchtig, grappig, ad rem, slim en opmerkzaam. Ze was enorm geïnteresseerd in uiterlijk en mode en droomde van een toekomst als ontwerpster of iets anders in de mode-industrie. Veel van haar docenten zagen die intelligentie van haar en drongen er op aan dat ze zou proberen om havo te doen, maar zij had voor zichzelf al een mbo opleiding op het gebied van mode uitgezocht waar ze na de middelbare school naar toe wilde. Ik gaf haar groot gelijk. 

Normaal vind ik dat het voor een leerling niet goed is om onder zijn of haar niveau te werken, maar als het dagelijks leven jou door omstandigheden veel energie kost, en je weet dat bij wat je wilt gaan doen een lager niveau diploma geen belemmering is, waarom dan niet? 

Soms moet je kijken naar wat voor jou als mens gezonder is, en niet per se naar het maximaal haalbare. Toen ik dit tegen haar zei was ze opgelucht en blij. Ik was de eerste die dit tegen haar zei, en het bevestigde haar in haar idee dat ze goed zat.


Hard en raar

De redenen waarom ik nog vaak aan haar denk is als eerste omdat zij aan het einde van het jaar een briefje voor mij schreef. Ik had gevraagd naar tips en tops, wilde graag leren beter voor de klas te staan. Haar briefje raakte mij zo dat ik het inlijstte, en ik kijk er nog regelmatig naar. Lief. 

De tweede reden is dat zij er een ster in was expres net iets te luid of te vals rare liedjes te zingen door de klas. Wat zij niet wist, is dat ik dat zelf ook graag mag doen. Maar dan wel thuis, zonder meeluisterende mensen. 

Elke keer als ik in de keuken, onder het koken of de afwas, een lied lekker vals inzet, of zelf een lied verzin en die fijn net iets te hard door mijn keukentje galmt, moet ik aan haar denken. Ik hoop dat het haar goed gaat, die bijzondere, mooie jonge vrouw.