Blowen

Op een dag was het dan zover. Ik had al eerder mijn vermoedens, maar ineens wist ik het dan zeker: er werd geblowd in een mentorklas. Ik ben meestal mentor van eerste (zevende) en tweede (achtste)klassen en dan spelen dit soort zaken eigenlijk geen rol. Maar als je op een bepaald moment ter afwisseling ook een wat oudere klas onder je hoede wilt dan kan zoiets op je pad komen.

En dan? Ik heb op de verschillende scholen waar ik werkte hierover voorlichting gehad, ik ben zelf ooit in aanraking geweest met soft drugs en toch vond ik het lastig.

Blowen is nadelig voor je gezondheid en concentratie en hoort op geen enkele manier op school thuis. Maar een al te rigide houding kan kinderen van je vervreemden terwijl het juist zo belangrijk is om in gesprek te blijven.

Nieuwsgierig


Vaak is het een combinatie van stoer gedrag en nieuwsgierig zijn, wat er toe leidt een jointje te gaan roken. Ik heb zelf als begin twintiger ook geblowd, dus ik ken het, weet hoe het is. Maar waar andere mensen in mijn omgeving al op de middelbare school met wiet begonnen, heb ik dat nooit gedaan. Ik vertrouwde mezelf niet, was bang voor het effect en vond ook dat als je het deed dat het dan nooit goed kon zijn om er te vroeg mee te beginnen. Na een korte periode van uitproberen was mijn nieuwsgierigheid en interesse op een bepaald moment verdwenen en toen ik op mijn 22e in verwachting raakte hield het helemaal op. Nu sta ik dan aan de andere kant, die van de verstandige volwassenen.

Ouders inschakelen


In het geval waar ik het hier over heb, heb ik direct aan de bel getrokken. Leidinggevende ingeschakeld, een mail naar ouders gestuurd. Zelfs bij een vermoeden van blowen beschouwde de school het als hun verantwoordelijkheid om ouders hiervan op de hoogte te stellen. Als moeder van een zestienjarige ben ik hier blij mee; ik zou het graag weten als zoiets in haar klas zou spelen. Als leraar voelt het als mijn verantwoordelijkheid om dit te doen.

Open in gesprek

Het belangrijkste was toen het open gesprek tijdens een klassenuur. Ik heb de leerlingen verteld dat ik wist wat er aan de hand is, ik heb de consequenties uitgelegd (bij ontdekken van blowen tijdens schooltijd volgt onmiddellijke schorsing) maar we zijn vooral gaan praten. Ik had een aantal prikkelende stellingen, die in kleine gemêleerde groepjes besproken werden. Populairste stelling om te bespreken: 'Het is vet lame om te gaan blowen op school. Als je dat doet ben je echt sneu.'

We hadden het ook over alcohol gebruik en roken. 'Hoe kan het dat jullie geen mail naar ouders sturen als je denkt dat iemand drinkt?', wilde een leerling weten. En dat is natuurlijk ook raar, als je bedenkt hoeveel schade alcohol aanricht ten opzichte van soft drugs. Alleen is alcohol maatschappelijk wel geaccepteerd, en wiet niet. Maar ik benadrukte toen dat als ik het idee heb dat een leerling in een pauze of tussenuur een blikje wodka-red bull naar binnen gooit ik hierover ook met de leerling en diens ouders ga spreken.

Het hoort bij pubers om te willen experimenteren, en het puberbrein is dusdanig dat ze niet goed zijn in het inschatten van risico's. Maar daarom is het mijn taak als docent en vooral als mentor om hen hierbij te helpen.