Op
de school waar ik werk is het onze missie om leerlingen zich te laten
ontwikkelen. Hen te laten ontdekken wie ze zijn, en daarmee verder te
gaan. Ons onderwijs is niet een doel op zich, maar een middel om de
jonge mensen die we les geven te laten worden wie ze zijn.
Rekensommetjes
Voor
mij is dit een enorm belangrijk uitgangspunt. Ik heb op vorige
scholen (eerlijkheidshalve met name de reguliere school waar ik
lesgaf) te vaak gezien dat er vooral werd gekeken naar regels en
profielen. Vervolgens werd er gezocht naar manieren om leerlingen te
laten passen bij (of zich te voegen naar) deze regels en profielen.
Bij een rapportvergadering was er bijvoorbeeld een tabel met hierop
rekensommetjes. Bij cijfers zus en vakken zo werden de kolommen en
rijen bij langs gegaan en stond de uitkomst vast: doubleren, overgang
of bespreken. Er was dus kans dat een leerling besproken werd, maar
alleen als dit bleek uit de tabel. Voor de rest geen discussie,
gewoon een koele rekensom. Klaar uit. Ik weet niet hoe het met jullie
zit, maar ik vind dat dus niet prettig. Ik heb liever dat mensen
beslissen over mijn kind, of mijn leerling, in plaats van
kant-en-klare tabelletjes. Maar misschien ben ik ouderwets in dat
soort zaken, dat kan.
Menselijke
maat
Ook
uit andere dingen bleek dat er meer naar regels werd gekeken dan naar
de leerling zelf. Ik heb meegemaakt dat een leerling ten tijde van de
citotoets in groep 8 ziek was. Met hoge koorts toch de toets gemaakt.
Door deze griep, en het feit dat een van de ouders net toen in het
ziekenhuis lag met een ernstige aandoening, heeft de leerling de cito
slecht gemaakt. Vmbo-t advies rolde er uit. De meester van groep 8,
die het kind van haver tot gort kende en wist dat het om een
waanzinnig intelligent mens ging heeft met de aannamecommissie moeten
onderhandelen tot hij blauw zag en bij gratie Gods mocht het
desbetreffende kind naar een havo-vwo brugklas. Onder strenge
voorwaarden, uiteraard.
Hier bleek al na weken dat het om een echte
vwo'er ging: inzicht, leergierigheid, eigen initiatief, willen leren,
serieus, hoge cijfers. Maar je wilt niet weten hoe ik als mentor heb
moeten strijden om deze leerling na een jaar over te laten gaan naar
een vwo klas. Elke keer kwam het cito-advies omhoog, en werd er
gezegd dat met zo'n score vwo gewoon te hoog gegrepen zou zijn.
Gekmakend! Maar het is me gelukt. Ha.
Gezien
worden
Ik
vind het belangrijk dat er op de middelbare school gekeken wordt naar
de leerling. Dat de mens achter de citoscore gezien wordt, en dat het
belangrijker is wat een leerling kan en wat voor deze specifieke
leerling goed is en wat niet. Cijfers zeggen daar iets over, maar
niet alles. Lang niet alles in sommige gevallen. Waar het voor de ene
leerling goed is om een jaar over te doen kan het voor een andere
leerling (met exact dezelfde cijfers) juist enorm nadelig werken om
te doubleren. Daar moet oog voor zijn.
Bij mij hoeven
leerlingen niet te passen in een bepaald leerlingprofiel. Ik kijk
naar de leerling en laat hem of haar zijn eigen profiel maken. Liefst
getekend, met mooie zachte aquarelpotloden. ;-)
Leerlingen
hoeven immers niet te leren om te worden wat iemand anders van hen
verwacht. Ze moeten eenvoudigweg worden wie ze zijn. En ik doe mijn
best om daar aan mee te werken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten