Niet het hoofd alleen

Aan het einde van mijn puberteit, toen ik een jaar of zeventien was, hield ik wel van een discussie en kon behoorlijk fel worden als mensen iets zeiden waar ik het niet mee eens was. Ik was in die tijd uitgesproken in mijn meningen. In de jaren daarna werd dat steeds minder, tot ik de gemoedelijke koningin van de middenweg werd die ik nu ben. Ik zit nog steeds niet snel om woorden verlegen, maar ik geloof niet in absolute waarheden en uitersten en bekijk een zaak dus gewoonlijk van vele kanten.

Felle vrouw op praatstoel
Toch is er iets waar ik vandaag de dag nog uitgesproken en fel over kan worden, en dat is hoe er in het huidige onderwijssysteem naar kinderen wordt gekeken. De overmatige focus op cognitieve vaardigheden is iets waar ik op tegen ben, link van kan worden en direct op mijn praatstoel zit als het onderwerp die richting op gaat. Aangezien dit blogbericht gaat over de fouten die mijns inziens worden gemaakt door deze eenzijdige benadering, bent u bij deze Gewaarschuwd.

Het is niet overdreven om te stellen dat het overgrote deel van de focus in het onderwijs, zowel op basisschool als voortgezet onderwijs ligt op wat kinderen dienen te weten. Onder het mom van 'de kenniseconomie' zijn er soms desastreuze beslissingen gemaakt en bekijkt men over het algemeen de zaken totaal verkeerd.

Hersenen op benen

Ik ben er met heel mijn hart en ziel van overtuigd dat een mens uit meer bestaat dan alleen een hoofd. Maar dat ben ik, hè? Er staat boven dit blog dat je mijn eigenwijze mening er gratis bij krijgt. Nou hier is 'ie. Ik geloof dat wij als menselijk ras meer zijn dan een stel hersenen met benen. Kom bij mij bijvoorbeeld niet aan met verhalen dat liefde niet meer zou zijn dan de optelsom van maatschappelijke patronen en feromonen. Dat zijn praatjes waar ik niets mee kan. Ik zal verder niet ingaan op deze filosofische kwestie, maar dan weten jullie even – voor zover het na tig blogjes nog niet duidelijk was- wat voor vlees jullie in de kuip hebben met mij.

Wat voor achterstanden dan?

Ik geloof dus dat we geen rondwandelende hersenen zijn. Toch lijkt het of onderwijsbeleidsmakers wel die mening zijn toegedaan. Dat is namelijk hoe kinderen in ons huidige onderwijssysteem worden behandeld: als rondwandelende hersenen. Voorbeeld? Ik ageerde al eens tegen het feit dat kinderen tegenwoordig veel te vroeg dingen moeten doen. Dat er zaken van hen verwacht worden die ze biologisch helemaal nog niet kunnen. In datzelfde blogbericht, van zoveel maand, vertelde ik dat kinderen nu al eerder leren schrijven, lezen en rekenen dan vroeger. Het hele plan om kinderen eerder naar school te laten gaan was om achterstanden tegen te gaan. Maar over wat voor achterstanden hebben we het dan? Over achterstanden op het gebied van sociale vaardigheden? Creativiteit? Hechten met ouders, familie of anderszins? Achterstanden op het gebied van spelen? Dromen? Fantaseren? Neen. Achterstanden op het gebied van taal en rekenen. Want dat is immers waar alles om draait. Het hoofd. De hersenen op beentjes.

(volgende keer het tweede deel. En hou je maar vast, want dan begint mijn echte rant pas)

Zomervakantieberichten X

In dit laatste zomervakantiebericht (oh, how times does indeed fly…) laat ik jullie graag een beetje nadenken over onderwijs.

Dat doe ik zelf namelijk regelmatig en ik laat me graag inspireren uit verschillende bronnen. De antroposofie, want: vrijeschool. Maar er zijn ook veel inspirerende mensen die zinnige dingen te zeggen hebben op het internet te vinden.

Een tijdje terug vonden we deze meneer. En hij heeft het een en ander onderzocht waarvan ik denk dat huidige beleidsmakers in het onderwijs nog wel eens heel, heel grondig naar zouden mogen kijken… En toepassen. Dat ook.

Heel graag.

Volgens mij zouden we er een slimmer, leuker en een gelukkiger land van worden….

Zomervakantieberichten IX

Een van de dingen die ik fijn vind aan de school waar ik nu werk is dat er zoveel wordt gedaan aan poëzie. 

Toen ik voor het eerst op school was, voor mijn sollicitatiegesprek vielen mij twee zaken op. Ten eerste de sfeer op school. Ten tweede het gedicht dat hing op het raam van het hokje van de conciërge. 

Dat gedicht wilde ik vandaag graag delen. Lees en geniet. 

Kijk eens naar mij, ik doe mee

met de zon en de wind

laat me drijven in haar schoot

tot ik haar dwarrelend

ontglip naar een veilige plaats

zoek een tak die

wiegend wacht op mij speciaal

Zomervakantieberichten VIII

Op dit blog blijft het nog even rustig, al ben ik op de achtergrond allang weer een beetje bezig met school. Relaxt, niet teveel en met veel ijsjes in de buurt, maar er gebeurt alweer van alles.

Hier laat ik het voor vandaag bij een kleine herhaling. Eerder dit jaar vertelde ik al eens over een film die gemaakt is over waarom mensen kiezen voor vrijeschoolonderwijs. Die gooi ik vandaag nog eens op het net. Omdat 'ie het waard is om te bekijken, en omdat de film ook uitlegt wat ik fijn vind aan deze vorm van onderwijs.

Bij deze dus.

Zomervakantieberichten VII

Ken je de Engelse uitdrukking 'a work of art'? 

Een kunstwerk zou je kunnen zeggen. 

Op het www vond ik dit plaatje.

Ik vond het zo'n mooie (en treffende) woordspeling dat ik m hier wilde delen.

Wie maakt er een T-shirt van? Dan heb je bij deze een klant!

Zomervakantieberichten VI

Terwijl ik geniet van de tweede helft van mijn vrije zomervakantie, ben ik ook langzaam weer aan het denken aan dit blog. Niet voor nu, nu doe ik nog rustig aan, maar voor straks.

Wat zouden leuke onderwerpen zijn om eens wat tijd aan te besteden? Wat zouden jullie weleens willen weten van deze juf?

Een ding weet ik al wel: verschillende types docenten. Daar ga ik het straks een keer over hebben. Want ik kwam het volgende plaatje tegen en bedacht dat er meer moeten zijn dan dit.'

Toch?!

Zomervakantieberichten V

Ooit werd ik lerares omdat ik graag wilde lesgeven. Het vak was bijzaak en zocht ik erbij. De keuze was tussen Engels en geschiedenis. Engels won, maar gelukkig kan ik op mijn huidige school ook regelmatig periodes geschiedenis geven en dus ben ik tevreden.

De reden waarom Engels won is omdat ik een echte anglofiel ben. ik ben dol op alles wat met Engelstalige cultuur te maken heeft. Daarnaast vind ik het ook nog een prachtige taal.

Iets waar ik enorm om kan lachen is dit. Een stuk cabaret van Kees Torn, een virtuoze cabaretier die op onnavolgbare manier weet te toveren met taal. Nederlands en Engels. Uniek, intelligent en waanzinnig grappig. Vind ik dan. Lekker om even te kijken. Het is immers nog steeds zomervakantie, dus wie maakt me wat?

Zomervakantieberichten IV

Klopt helemaal!

In het kader van genieten van mijn zomervakantie vandaag alleen een paar plaatjes. Op een blog met alleen maar tekst ook wel eens leuk, toch?!

Volgens mij klopt deze ook wel een beetje.
Maar voorlopig even geen huiswerk, niet voor de leerling, en niet voor deze juf!