Zoals
oplettende lezers en mensen die mij kennen weten heb ik drie
prachtige kinderen in nogal uiteenlopende leeftijden en dito
karakters. Twee van de drie heb ik inmiddels ook lesgegeven.
Enthousiaste
meester
Het
begon met een nogal enthousiaste meester in groep 7. We waren nog
maar net verhuisd van het leukste Friese stadje naar een niet heel
klein Drents dorp, toen de nieuwe meester van mijn oudste dochter in
de gaten kreeg dat ik docent Engels ben. Op haar oude basisschool had
ik weleens de suggestie gedaan om eens een (paar) lesje(s) Engels te
geven, maar daar werd nooit op gereageerd, laat staan dat men
enthousiast was. Hoe anders was dat in onze nieuwe woonplaats.
Oudste's meester vroeg direct of ik les wilde geven aan zijn groep.
Het was de bedoeling dat er al in groep 7 Engelse les gegeven werd,
en hij had ook wel een methode, maar zijn uitspraak was beroerd en
hij voelde zich niet zo op zijn gemak om er veel mee te doen. Voor
mensen klaarstaan met een oordeel over de kwaliteit van het onderwijs
van vandaag, een kleine kanttekening. We hebben het hier over een
meester van de oude stempel (hij ging met pensioen in het jaar dat
oudste in de brugklas zat) die muziek maakte, elke week spannende
feitenquizjes organiseerde, de leukste creatieve opdrachten gaf en de
kinderen regelmatig meenam naar het bos. Een enorm muzikale en
creatieve docent dus, maar wiens zwakke plek de Engelse les was.
Strenger
Dus
kwam ik, met allerlei ideeën die vrij baan kregen van de meester (en
later de meester in groep 8). Ik vertelde verhalen, las voor en het
was heel erg leuk. Oudste bleek in de klas een grotere kletskous dan
thuis en als er kinderen aan het praten waren was zij daar negen van
de tien keer een van. Niet heel erg, want het waren vooral gezellige
lessen, maar ik zei er wel wat van. Sterker nog, ik was voor haar net
even wat strenger dan voor de rest.
Al was ze er niet direct blij mee
of enthousiast, toch vond zij het niet erg om les van mij te krijgen.
Iedereen vond de lessen erg leuk en zij werd nergens op aan gekeken.
In groep acht gingen we dus gewoon door en ook nadat mijn dochter van
school was gaf ik nog een tijdje Engels aan groep zeven en acht.
Middelste
Bij
de middelste was dat anders. Zij wilde in groep drie al graag Engels
leren en vroeg mij of ik haar thuis wilde lesgeven. Een tijdje heb ik
dat gedaan, een beetje woordjes leren, wat lezen, wat praten. Toen ze
in groep vier zat en daar een hele lieve juf had vroeg mijn dochter
of ik ook in de klas Engels wilde geven. In overleg met juf heb ik
dat een aantal weken gedaan. Niet zolang als toen bij oudste en ook
op een andere manier, maar zelden heb ik zulke leergierige kinderen
meegemaakt.
Omdat ik op mijn werk een boek met lesideeën gevonden
had gaf ik Engels op z'n vrijeschools: we zongen, zeiden versjes op
en deden spelletjes in het Engels. Mijn middelste deed fanatiek mee,
net zoals het merendeel van haar klasgenootjes. Dat is deels het
verschil tussen groep vier en groep zeven, maar ook tussen oudste en
middelste. Middelste houdt van nieuwe dingen leren en is op het
streberige af. Als ouder rem ik haar perfectionisme af, als docent
was het fijn lesgeven.
Jongste
Jongste,
nu vijf jaar oud heeft nog niet gevraagd naar Engels. Haar interesses
zijn anders. Ze droomt van een toekomst als 'dansarina' en uit zich
graag creatief. Zij is gefascineerd door het feit dat ik kan breien
en haken, en wil dit graag leren. Ik weet niet hoe oud kinderen
moeten zijn om een stel breinaalden te hanteren, ik weet wel dat ik
bij priegelwerkjes – zoals een kleintje leren breien- (nog) minder
geduld heb dan normaal. Maar bij ons kleine zonnestraaltje durf ik
dat binnenkort wel aan. Ben benieuwd hoe zij als leerling is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten