Namen

Sommige zaken waar je als docent tegenaan loopt, daar staat men als niet lesgevend persoon vaak niet bij stil. Zo is daar de kwestie van namen. Niet het onthouden van, dat is namelijk sterk wisselend per persoon. Ik ken leraren die de namen van hun leerlingen al in de tweede week uit hun hoofd kennen (inclusief hobby's, tweede naam en achternaam), en leraren die halverwege het jaar nog alle Sanne's, Lotte's en Emma's door elkaar halen. Zegt niets over hoe goede docent je bent, hooguit iets over je geheugen. Nee, wat ik bedoel is wat je als meester of juf doet als je zelf kinderen krijgt.

Associatie

Ieder pasgeboren spruitje heeft immers een naam nodig. Maar welke? Nee, dat is niet hetzelfde voor niet-onderwijs-gerelateerde ouders. Want als docent heb je namelijk honderden leerlingen voor je snufferd (gehad) en inmiddels heb je een duidelijke associatie met bijna elke naam. Positief en negatief, maar bij bijna elke naam heb je al een beeld in je hoofd. Terwijl jouw baby een verse nieuwe naam verdiend en niet de naam van die ene leerlinge die altijd altijd zo hikkend lachte. Of van die andere leerling die altijd zo bloosde als hij iets hardop moest voorlezen. Nu zul je zeggen dat er vast wel namen zijn die je nog niet als leerling gehad hebt. Maar dan weet je niet hoe inventief ouders kunnen zijn bij het verzinnen van een originele naam. Werkelijk alles heb ik voorbij zien komen in mijn klassen; van Arwen, Bela en Chevanna tot Xek, Ysbrandt en Zono.

Mijn eigen kinderen

Zelf kreeg ik mijn oudste dochter toen ik nog studeerde en weinig lesgeefervaring had. Haar naam was dus nog 'ongebruikt' en vrij van associaties. Bovendien niet heel gebruikelijk want pas dit jaar kreeg ik voor het eerst een Maya in de klas. Leuke meid, maar hoe kan dat ook anders met zo'n naam? Mijn tweede dochter kreeg ik aan het einde van mijn studie, toen ik vooral nog ervaring had op reguliere scholen, en daar was ik de toen exotische naam Lente nog niet tegengekomen. Na enkele jaren op onderwijsvernieuwende scholen en nu een vrijeschool heb ik een handjevol Lente's lesgegeven. Geen probleem, ik had de naam eerst bedacht tenslotte.

Mijn jongste dochter werd geboren nadat ik al enige jaren lesgeefervaring had, maar blijkbaar was de naam die we voor haar kozen zeldzaam genoeg om de leerling-vergelijking te voorkomen. Ik ben tot op de dag van vandaag nog steeds geen Lotus tegen gekomen in mijn klassen.

De oplossing voor dit luxeprobleem heb ik niet. Ik zie wel bij collega’s dat er vaak gekozen wordt voor een naam die je weinig hoort, of die zelfverzonnen lijkt te zijn. Een oud-collega van mij draaide de vergelijking juist om. Hij had jaren geleden zo’n leuke mentorleerling gehad dat hij, toen hij zelf vader werd, zeker wist dat zijn dochter dezelfde naam zou moeten hebben. Kijk, dat kan dus ook.