Onderwijs in alle soorten en maten

Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik in veel verschillende situaties les heb kunnen geven. Bijna allemaal leuk ook nog. Wat kan ik zeggen? Ik ben nu eenmaal een lesgeef mens.

Stage en vrijwilligerswerk

Ik begon ooit op de Pabo, waar ik stage liep in groep 5/6. Hoewel interessant en uitdagend, was het vooral vermoeiend en wat ik er vooral van heb geleerd is dat ik niet geschikt ben om als juf op de basisschool te werken. Althans niet als gewone juf voor elke dag.

Later was ik vrijwillige onderwijs-assistent op een middelbare ISK (Internationale Schakelklas), een school waar asielzoekers tussen de 12 en 18 kwamen om Nederlands te leren en bijgespijkerd te worden voor je konden doorstromen naar regulier voortgezet onderwijs. Een van de leukste scholen waar ik ooit lesgaf. Nooit eerder en nooit daarna heb ik mensen meegemaakt die zo blij waren dat ze naar school mochten. De dankbaarheid die ik daar meemaakte is iets wat me altijd is bij gebleven. Mocht ik ooit niet meer op mijn huidige school kunnen blijven is de enige mogelijkheid die voor mij overblijft (want regulier onderwijs, daar doe ik niet meer aan. Punt.) een ISK. Echt.

Tijdens mijn studie gaf ik als student-assistent les aan Hbo studenten, gaf bijles aan een bejaarde die de cursus Engels die hij volgde niet kon bijbenen en ontwikkelde ik een cursus basisEngels, die ik in een moedercentrum gaf aan middelbare dames van buitenlandse afkomst. Voordeel hiervan was dat het gezellig en huiselijk was en er regelmatig lekkers op tafel kwam. Helaas was het vrijwilligerswerk en kon ik niet betaald aan de slag.

Aan het werk
In het voortgezet onderwijs werkte ik – ik heb er al eens eerder over verteld – achtereenvolgens op een Montessorischool, een onderwijsvernieuwende school, een reguliere en uiteindelijk arriveerde ik op mijn favoriete; een Vrijeschool.

Weer vrijwilligen
Daar stopte het echter niet. Ik gaf naast mijn betaalde werk jarenlang vrijwillig Engelse vakles in groep 7 en 8 van de (Dalton)basisschool van mijn kinderen. Wat een plezier! De kinderen hier vonden de Engelse lessen bijna net zo leuk als de jongeren op de ISK. Genieten was het, die paar uurtjes per week. Toen ik meer ging werken werd dit jammer genoeg teveel en moest ik stoppen. Toch gaf ik vorig jaar opnieuw een paar weken Engels toen mijn middelste dochter in groep 4 zat, want zij en haar klasgenoten wilden dit zo graag. Nou ja, dan kan ik slecht nee zeggen. Leuk man, liedjes zingen en versjes opzeggen met een klas vrolijke zevenjarigen!

Bijles
Tegenwoordig geef ik naast mijn gewone werk nu ook alweer jaren bijles. Eerst een paar keer per week, toen eenmaal per week in een groepje en inmiddels een keer in de twee weken, ook in een (klein) groepje. Ik was ooit van plan een meisje te begeleiden naar haar eindexamen, maar zoals dat gaat komen er steeds meer mensen bij. Waar de een haar diploma haalt verschijnen er weer meer nieuwe die moeite hebben het tempo bij te houden. En natuurlijk zeg ik dan ja. Maar wel betaald (zo worden mijn privé-extraatjes gefinancierd ;-) ) en gelimiteerd. Meer dan vijf mensen in een groepje wil ik niet meer.

Wat ik anders doe op de basisschool? En wat er leuk is aan bijles geven? Ah! Weet ik bij deze waar ik het de volgende keren over ga hebben.